بهانه زندگی

این روزها که بسیار کوتاه است وشب بلند...حرفها و کلماتت بیشتر می شود. سعی میکنی جمله ای کوتاه بگویی..مثلا الان میگی...این دو تا بیا...مامانی عذا خوددم...مسی..ماهی غذا دادم.. بیا اینجا اشین..

هیچ فکرشو نمی کردم که زمان انقدر زود بگذره ...چقدر زود یک ساله شدی پازسا جانم.چه شب هایی که بیدار بودم تا تو بخوابی..چه صبح هایی که با صدای گریه هات بیدار می شدم..همه . همه گذشت.. دلم می خواد زودتر بزرگ شی و بشینیم با هم حرف بزنیم..تو بگی و من گوش کنم و من بگم و تو بخندی و حرف بزنی پسر خوش خنده من. ...